یکی نامه سویِ برادر به دَرد
نوشت و سخنها همه یاد کَرد
که: «این خانه از پادشاهی تهی ست
نه هنگام پیروزی و فرّهی ست
کزین پس شکست آید از تازیان
ستاره نگردد، مگر بر زیان
رهایی نیابَم سرانجام ازین
خوشا بادِ نوشینِ ایران زمین...!
چو با تخت مِنبر برابر کنند
همه نام بوبَکر و عُمّر کنند
تَبه گردد این رنجهای دراز
نشیبی دراز است، پیشِ فراز
نه تخت و نه دیهیم بینی، نه شَهر
ز اختر همه تازیان را ست بَهر»
منبع : شاهنامه فردوسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر